بچه که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم ...
اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم...
کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود..
کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را، از نگاهش می توان خواند...
کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم...
کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود...
کاش قلبها در چهره ها بود...
اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد...
و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم...
سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست...
سکوتی را که یک نفر بفهمد بهتر از هزار فریادی است که هیچ کس نفهمد...
سکوتی که سرشار از ناگفته هاست...
ناگفته هایی که گفتنش یک درد و نگفتنش هزاران درد دارد...
سکوتی که یک نفر در این دنیا هست که آن را می فهمد...
یک نفر که برات یه دنیا ارزش داره و بدون اینکه در کنارت باشه سکوتت رو می فهمه...
یک نفر که...
دنیا را ببین... بچه بودیم از آسمان باران می آمد...
بزرگ که شده ایم از چشمانمان می آید...
بچه که بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن...
بزرگ که شدیم هیچکس نمیبینه...
بچه که بودیم توی جمع گریه می کردیم...
بزرگ که شدیم توی خلوت...
بچه که بودیم راحت دلمون نمی شکست...
بزرگ که شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه...
بچه که بودیم اگه دلمون می شکست با یه آبنبات دلمونو بدست می آوردن...
بزرگ که شدیم وقتی دلمون رو شکستن با هیچ چیز دیگه نمیشه درستش کرد فقط جای شکستگیش روی دل میمونه با هیچ آبنباتی درست نمیشه...
بچه که بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم...
بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی، بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم...
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن...
بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه...
کاش هنوزم همه رو به اندازه همون10 تای بچگی دوست داشتیم...
بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم 1 ساعت بعد از یادمون میرفت...
بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم...
بچه که بودیم حتی فکر شکستن دل کسی رو هم نمی کردیم...
بزرگ که شدیم خیلی راحت دلها رو میشکنیم و از کنارش رد میشیم...
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: